تبادل لینک هوشمند فروش خودروهای کلاسیک سرعت بیشتری یافته و نیازی نیست که به علمی پیشرفته برای دانستن علت آن دست یافته باشید.
در زمانی که خودروهای کلاسیک روز به روز بهای بالاتری پیدا می‌کنند، بسیاری از سرمایه‌گذاران و البته طرفداران فکر می‌کنند که زمان خرید فرا رسیده است.خصوصاً خودروهای کلاسیک اسپورت اغواکننده‌تر هستند زیرا این پتانسیل را دارند که سرمایه‌ی شما را با لذت رانندگی واقعی چندین برابر کنند.
جگوار E-Type
برای فهمیدن اثری که این خودرو در هنگام عرضه در سال 1961 ایجاد کرد باید به خودروهایی که عموم مردم در آن زمان سوار می‌شدند فکر کرد. در میان خیل عظیمی از خودروهای آستین، موریس و فورد،E-Type با استایلی بسیار زیبا و قول حداکثر سرعت 240 کیلومتر در ساعت خودرویی فوق‌العاده بود.
این خودرو به خاطر تکنولوژی بکار رفته و استایل خود جلوتر از زمان بود و سیستم تعلیق مستقل، فرمان راک اند پینیون مستقیم و ترمزهای دیسکی از ویژگی‌های E-Type است.
MGB
میزان دسترسی مردم به این خودرو و بهای آن موفقیت عظیم MGB را در انگلستان و خارج از آن تضمین نمود. در خلال سال‌های 1962 تا 1980 بیش از نیم میلیون دستگاه از این خودروی نمادین ساخته و فروخته شد که بسیاری نیز به آمریکا راه یافتند.
این خودرو در ابتدا به‌صورت رودستر دو سرنشینه در دسترس بود اما بعدها نسخه‌ی کوپه‌ی طراحی‌شده توسط پینین فارینا نیز به خط تولید اضافه شد. در سال‌های 1969 تا 1976 نیز پیشرانه‌ی قدرتمند 6 سیلندر قابل سفارش بود و بعدها پیشرانه 8 سیلندر نیز پیشنهاد شد.
فراری 250 جی تی
این خودرو که با نام 250 جی تی کالیفرنیا اسپایدر نیز شناخته می‌شود قیمت بسیار بالایی داشته و یکی از کلاسیک‌ترین خودروهای عصر حاضر است.
AC کبرا
ایده‌ی قرار گرفتن پیشرانه‌ی 8 سیلندر قلدر آمریکایی در یک خودروی سنتی انگلیسی اولین بار توسط کارول شلبی مطرح شد. ایده‌ی ابتدایی او استفاده از پیشرانه‌های شورلت بود اما فورد به این ایده علاقه‌ی بیشتری نشان داد و AC به گیربکس، پیشرانه و دیگر متعلقات آمریکایی مجهز گردید و در این کشور با نام شلبی کبرا به فروش رسید.
این خودرو اگرچه یک مدل مسابقه‌ای موفق بود اما آئرودینامیک ضعیفی داشت و مناسب سرعت‌های بالا نبود. تولید شلبی کبرا در سال 1967 متوقف شد اما نسخه‌ی خود AC که AC 289 خوانده می‌شد تا سال 1969 در انگلستان تولید شد.
پورشه 911
حقیقت کوچکی وجود دارد و آن اینکه 911 های ابتدایی اصلاً 911 نبودند. پورشه این خودروها را در ابتدا 901 نام‌گذاری کرد اما پژو سیستم نام‌گذاری سه‌رقمی خود با یک صفر در وسط را ثبت کرده بود. پورشه دوباره فکر کرد و چون پیش از 901 حدود 100 خودرو فروخته بود نام آن را به 911 تغییر داد.
فراری دیتونا
این خودروی کلاسیک در واقع اصلاً دیتونا نیست و خود فراری آن را به عنوان 365 GTB/4 می‌شناسد. نام مستعار این خودرو به خاطر کسب هر سه رتبه‌ی نخست در مسابقات 24 ساعته دیتونای سال 1967 به این خودرو داده شد.
طراحی این خودرو که دماغه‌ای طویل دارد توسط پینین فارینا صورت گرفت. حتی فراری نسخه‌های کم تعداد اسپایدر را نیز ساخت که هم‌اکنون بهای بالایی دارند. تولید این خودرو در سال 1973 پایان پذیرفت.
ب ام و 507
باور این موضوع سخت است که 507 از نظر تجاری موفق نبوده است. متأسفانه هزینه‌های ساخت خودرو بالا رفت و نزدیک بود که ب ام و ورشکست شود. در نهایت تنها 250 نمونه از این خودرو ساخته شد که همین موضوع باعث شده تا 507 به شدت کمیاب و کلکسیونی باشد.
این خودرو از پیشرانه‌ی 8 سیلندر 3.2 لیتری 150 اسب بخاری استفاده می‌کند که به گیربکس 4 سرعته متصل است. شتاب صفر تا 96 کیلومتر در ساعت خودرو نیز 11 ثانیه اعلام شده بود.
لوتوس Seven
این خودرو در ابتدا به‌صورت یک خودروی کیت و به منظور استفاده از مزیت معافیت مالیاتی عرضه شد. ریشه‌های اولیه‌ی خودرو به یک مدل مسابقه‌ای تک سرنشینه که برای مسابقات فرمول 2 طراحی گردیده بود بازمی‌گردد. مدل‌های اولیه از پیشرانه‌ی 40 اسبی محبوب فورد استفاده می‌کردند.
فقدان هیجان این خودرو با عرضه‌ی مدل Super Seven در سال 1961 از بین رفت. در نهایت این خودرو از پیشرانه‌ی 1.6 لیتری فورد بهره گرفت که کارایی بالایی داشت.
آستین-هیلی 3000
این خودروی اسپورت بین سال‌های 1959 تا 1967 ساخته شد. نام خودرو نیز به خاطر استفاده از پیشرانه‌ی 6 سیلندر 3 لیتری به صورت 3000 انتخاب شد. این پیشرانه در حد نهایی خود قدرت 150 اسب بخاری داشت. وقتی این خودرو عرضه شد به سرعت به عنوان مدلی مسابقه‌ای شناخته شده و پیروزی‌های زیادی را در مسابقات مختلف کسب نمود.
شهرت این خودرو به خاطر سواری سفت، فرمان سنگین و پیشرانه‌ی غران بود. با این وجود آستین-هیلی 3000 در بازار کلاسیک امروزی خودرویی محبوب است.
این خودروی اسپورت بین سال‌های 1959 تا 1967 ساخته شد. نام خودرو نیز به خاطر استفاده از پیشرانه‌ی 6 سیلندر 3 لیتری به صورت 3000 انتخاب شد. این پیشرانه در حد نهایی خود قدرت 150 اسب بخاری داشت. وقتی این خودرو عرضه شد به سرعت به عنوان مدلی مسابقه‌ای شناخته شده و پیروزی‌های زیادی را در مسابقات مختلف کسب نمود.
Sunbeam آلپاین
ساخت این خودرو در سال 1959 و با پیشرانه ی 1.5 لیتری شروع شد. آلپاین با این پیشرانه شتاب 13.6 ثانیه‌ای داشت و سقف سرعت آن به 160 کیلومتر در ساعت می‌رسید.
این خودرو در موتوراسپورت کاملاً موفق بود و فروش بالایی نیز داشت و بسیاری از آن‌ها نیز به آمریکا صادر شدند. در حقیقت طراحی این خودرو بسیار روی آمریکا تمرکز داشت و کمی شبیه نسخه‌های کوچک‌تر فورد تاندبرد دهه‌ی 50 بود.
.: Weblog Themes By Pichak :.